ช่วงเวลาที่มีความสุขมักแสนสั้น ชีวิตนั้นเหมือนฝันและความสุขอยู่ได้ไม่นาน หลังพบกันครั้งแรก โหยวเจียฉีและเมิ่งเหอผิง ตกหลุมรักกัน แต่โชคร้ายแม่ของเขาไม่ยอมให้รักกัน เธอขอให้เลิกกันและเมิ่งเหอผิงออกนอกประเทศไปด้วยความเดือดดาล ห้าปีต่อมา โหยวเจียฉีพบรวั่นเจิ้งตงจากตระกูลที่ร่ำรวยและได้พบเมิ่งเหอผิงโดยบังเอิญอีกครั้ง ทั้งคู่คือเพื่อนในวัยเด็กของเธอ เพื่อเลี่ยงความเจ็บปวดที่ได้เจอเมิ่งเหอผิงอีก โหยวเจียฉีจึงเริ่มคบกับรวั่นเจิ้งตง รวั่นเจิ้งตงต้องเข้าโรงพยาบาลด้วยโรคมะเร็งกระเพาะอาหารร้ายแรง เขามุ่งมั่นที่จะทำให้เธอและเมิ่งเหอผิงคืนดีกันและจากไปอย่างเงียบ ๆ โหยวเจียฉีตามหารวั่นเจิ้งตงแทบเป็นแทบตาย และสุดท้ายก็เจอเขา เธอบอกว่าตกหลุมรักเขา เขาที่รู้ดีว่าเหลือเวลาไม่มากจึงบอกให้เธอนำสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตมาให้เขา เมื่อไปถึงที่หมาย โหยวเจียฉีตระหนักว่ารวั่นเจิ้งตงให้กุญแจบ้านเก่าที่เธออยากได้มานาน เธอเปิดประตูและพบจดหมายจากเขาบนโต๊ะ “เจียฉี ในที่สุดคุณก็กลับบ้าน ชาตินี้ผมอยู่กับคุณไม่ได้ แต่ผมจะรอคุณในชาติหน้า ผมอยากรู้จักคุณก่อนใคร”